Calendar: 1889-1890 Page 791

WARNEFORD SCHOLARSHIPS 147 τούτο δε ποιου at του εθίζεσθαι ένεκα Ινα εάν τι και εν πολεμώ 8617077ן δύνωνται τούτο ποιείν κα υψον δε τούτο εχουσιν 01 τη ι- κουτοί ο τι αν θηράσωσιν ει δε μη το κάρδαμον Derive άριστον-οψον ύ Χαβόντα δη τον Κυρον ουτω μεν δη ευ κΧυσαι το εκπωμα ώσπερ τον Έ άκαν εώρα' ουτω δε στήσαντα το πρόσωπον σπουδαίων και εύσχημόνως προσενεγκεϊν καϊ ενδοΰναι την φιάΧην τω πάππω ώστε τη μητρϊ καϊ τω Άστυάγει ποΧύν γεΧωτα παρασχεϊν κα αυτόν δε τον Κυρον εκγεΧάσαντα άναπηδησαι προς τον πάπττον καϊ φιΧοϋντα άμα ειπείν Ω Σάκα άπάΧωΧας' εκβαΧω σε εκ της τιμής τά τε yap αλλ α φάναι σου κάΧΧιον οϊνοχοήσω κα ουκ εκπίομαι αυτός τον οίνον 01 δ' άρα των βασιλέων οινοχόοι επειδάν διδώσι την φιάΧην άρύσαντες απ αυτής τω κυάθω είς την άριστεράν χεφα εγχεάμενοι καταρροφουσι του δη εΐ φάρμακα εγχεοιεν μή ΧυσιτεΧεϊν αυτοϊς Parse εκπίομαι Explain the use of the middle voice and the genitive του μή ΧυσιτεΧεϊν in the last sentence κα όδόν τε οϋπω ποΧΧήν διηνύσθαι αυτοίς καϊ τον Μήδον ηκειν πάΧιν Ιδροΰντι τω ΐππω' και τον Κυρον ίδόντα Αλλ η φάναι επεΧάθου τι ων εβονλου είπείν Μα Αία φάναι αλλ5 ηκω δια χρόνου καϊ τον Κυρον ειπείν Ν7 Αί ώ συγγενές δι οΧίγου γε ΤΙοίου οΧίγου εϊπεΊν τον Μήδον ουκ οίσθα φάναι ώ Κυρε οτι και οσον σκαρδαμυττω χρόνον πάνυ ποΧύς μοι δοκεϊ είναι οτι ουχ ορώ σε τότε τοιούτον οντά ενταύθα δή τον Κυρον γεΧάσαι τε 6AC των έμπροσθεν δακρύων κα εϊπεΙν αυτω θαρρεΊν άπιόντι οτι παρεσται αυτοϊς ολίγου ώστε όράν εξεσται καν βούΧηται άσκαρ- δαμυκτί Γ Τον δε γε εργάτην στρατηγυν εγώ εφη άναδεχομαι ην μή τις θευς βΧάπτη άμα καϊ τά επιτήδεια μάΧιστα έχοντας τους στρατιώτας άποδείξειν κα τά σώματα άριστα έχοντας παρασκευάσειν Αλλά μεντοι εφη τό γε μεΧετάσθαι έκαστα των ποΧεμικών έργων αγώνας άν τινάς μοι δοκεΊ εφη ώ πάτερ προειπών έκαστοι ς και άθΧα προτιθείς μαΧίστ άν ποιείν εύ άσκεϊσθαι ώστε έκαστα οπότε δεοιτοι εχειν άν παρεσκευασμένοις χρησθαι Κάλλιστα Χεγεις εφη ώ παι' τούτο γ ιρ ποιήσας σαφ' ϊσθι ώσττερ χορούς τάς τάζεις άε τά προσήκοντα μεΧβτώσας θεάση